Deus onnipotente

Deus, Deus, Deus meu,

t’amo, t’amo, t’amo tantu.

In sos chelos d’amarantu

bolan lacrimas d’anneu.

Tue solu, tue ebbia

ses s’amore, sa bontade ;

ses s’amicu, babbu e frade ;

ses su sole, s’armonia.

In sos arbores in frore,

in sas erbas de beranu

bio a tibe, soberanu

de su chelu, imperadore.

In su bolu ’e sos puzones,

in su cantu ’e sas sirenas

bi ses tue, in sas amenas

durches limpidas cantones.

Cando mùrinu su chelu

tinghet s’anima ’e sa terra,

sos benenos de sa gherra

ferin finzas su banzelu.

Deus meu, cale idea,

cale brama m’hat ispintu

a ti facher custu pintu

in s’arcana limba mea?

Cale anticu piscadore

chin sas retes tintas d’oro

chirco sempre su tesoro

a costazu ’e su Sennore.

Babbu eternu, babbu bonu,

babbu ’e Cristos immortale,

ses su bene universale,

de su mundu su padronu.

Ses su mere , su Sennore

ch’intro ’e coro amo continu;

ses s’Ispiritu Divinu

babbu e fizu Redentore.