Unu tempus credio…

 

 

 

 

Unu tempus credio

chi fin fundos raros

sa malissia

e tottu sos irbirgos

pro cuffunder s’onestu.

 

Unu tempus credio

chi a tessere

sas tramas de s’ingannu

fit un’aranzoleddu

maladiosu e solu.

 

Oje bio

fundos de cada casta

chi si nutrin de petta

e aranzolos a isumbru

in tottube

maladios…de gana  ’e cumandare!

 

Ma sa chichera cantat.

E-i sa tirìa,

a laddara  ’e luche,

tinghet sa die de grogo…