Unu tempus credio…
Unu tempus credio
chi fin fundos raros
sa malissia
e tottu sos irbirgos
pro cuffunder s’onestu.
Unu tempus credio
chi a tessere
sas tramas de s’ingannu
fit un’aranzoleddu
maladiosu e solu.
Oje bio
fundos de cada casta
chi si nutrin de petta
e aranzolos a isumbru
in tottube
maladios…de gana ’e cumandare!
Ma sa chichera cantat.
E-i sa tirìa,
a laddara ’e luche,
tinghet sa die de grogo…