Cando fia minoredda, jeo timia finzas s’umbra mea! Tando ( cando fia minoredda comente a bois atteros ) non bi fin sos bagnos, non b’haiat nudda .

Pro andare a su bagnu – lu tiniamus tottus fora – jeo timia , e li naria a babbu:

- Deo ando a fora primma ’e mi corcare, oh ba’; dazemi a frade meu a cumpanzia.

Babbu mi nariat:

-No, depes andare a sa sola , ca depes imparare e ti depes abituare. Non depes essere semper accumpanzada , ca tando est inutile : benis manna e times galu.

 

Teniat resone babbu.

Jeo, cando soe istada mannittedda, andavo a sas berbeches, in campagna, e hapo cominzau a non tenner timoria. Peroe sas primas dies chi soe andada chin sas berbeches , mi ponia in mesu a issas , ca timìa…

 

A mala gana toccait de andare, ca su bisonzu bi fit…

Mi ponia sas berbeches sa metade dae secus e sa metade dainnantis e jeo in mesu, ca timìa.

E sempere voltendemi, timende de benner calicunu a mi pizzicare.

Oje non timo mancu sos dimonios!

Una borta fia in campagna , torrande chin su bestiamene .

Cando fia ’enzende in d’unu gutturu ( fit troppo iscuru, ca tando bi fin sas frascas, no che a commo ch’est tottu bellu, puliu), intendo chi fachian a s’atteru chirru ’e sa binza:

- Ohi! Ohi!

Custu "ohi" non finiat mai. A unu zertu trettu, cando mi do’ isvilida (tando sa timoria fit cominzande a bissire) hapo azzapadu una preda manna e l’iscudo a mesu de custa frasca da inube issiata cussu "ohi"…

Ch’est bissifu, a brincos, unu.

E chie fit?

Fit unu cumpanzu meu e m’hat nau:

- Ah , ballas chi ti ochene ! Non bi timet abberu custa! Mi l’hana nau chi non timìas…Mi narian sempere : "Bae e fache timere sa fiza ’e Juasantu. No’ bi timet prus, cussa!". Cessu! Mancu sos dimonios times!

E dae sa die, custu cumpanzu meu nabat in ziru:

- L’hapo provau una borta a li facher timoria…Si m’abbarro azicu-azicu, mi sconcat chin sa preda!

 

(Contu fattu dae tzia Lillia de Tanaunella)