Cando fia minoredda, jeo timia finzas s’umbra mea! Tando ( cando fia minoredda comente a bois atteros ) non bi fin sos bagnos, non b’haiat nudda .
Pro andare a su bagnu – lu tiniamus tottus fora – jeo timia , e li naria a babbu:
- Deo ando a fora primma ’e mi corcare, oh ba’; dazemi a frade meu a cumpanzia.
Babbu mi nariat:
-No, depes andare a sa sola , ca depes imparare e ti depes abituare. Non depes essere semper accumpanzada , ca tando est inutile : benis manna e times galu.
Teniat resone babbu.
Jeo, cando soe istada mannittedda, andavo a sas berbeches, in campagna, e hapo cominzau a non tenner timoria. Peroe sas primas dies chi soe andada chin sas berbeches , mi ponia in mesu a issas , ca timìa…
A mala gana toccait de andare, ca su bisonzu bi fit…
Mi ponia sas berbeches sa metade dae secus e sa metade dainnantis e jeo in mesu, ca timìa.
E sempere voltendemi, timende de benner calicunu a mi pizzicare.
Oje non timo mancu sos dimonios!
Una borta fia in campagna , torrande chin su bestiamene .
Cando fia ’enzende in d’unu gutturu ( fit troppo iscuru, ca tando bi fin sas frascas, no che a commo ch’est tottu bellu, puliu), intendo chi fachian a s’atteru chirru ’e sa binza:
- Ohi! Ohi!
Custu "ohi" non finiat mai. A unu zertu trettu, cando mi do’ isvilida (tando sa timoria fit cominzande a bissire) hapo azzapadu una preda manna e l’iscudo a mesu de custa frasca da inube issiata cussu "ohi"…
Ch’est bissifu, a brincos, unu.
E chie fit?
Fit unu cumpanzu meu e m’hat nau:
- Ah , ballas chi ti ochene ! Non bi timet abberu custa! Mi l’hana nau chi non timìas…Mi narian sempere : "Bae e fache timere sa fiza ’e Juasantu. No’ bi timet prus, cussa!". Cessu! Mancu sos dimonios times!
E dae sa die, custu cumpanzu meu nabat in ziru:
- L’hapo provau una borta a li facher timoria…Si m’abbarro azicu-azicu, mi sconcat chin sa preda!
(Contu fattu dae tzia Lillia de Tanaunella)